Begin mei 2018 nam Valérie Bruninx deel aan de 1000 km van Kom op tegen Kanker, haar 5de jaar deelname al. Om deze reden kreeg ze dit jaar extra steun van vrienden en familie, doordat zij ook een team vormden om beurtelings met haar mee te fietsen. Dit betekende echter dat ze ook extra inschrijvingsgeld bij elkaar moesten krijgen. Intussen is Valérie alwaar wat bekomen van haar fietsweekend en deelt ze met ons haar intense 4-daagse avontuur.
Het budget is reeds enkele weken in orde, dus we mogen met twee teams starten aan de 1000km voor Kom op tegen Kanker.
De avond voor de start, het moment waarop de zenuwen toch een beetje opkomen. Ligt alles klaar? Fiets, schoenen, helm, regenjas, outfit…. Ja hoor, alles ligt netjes klaar. De beentjes hebben de afgelopen dagen een beetje rust gekregen, dus ik hoop dat ook zij er klaar voor zijn.
Ik zal elke dag proberen een kort verslagje en wat foto’s door te sturen over de rit, de verhalen, de gebeurtenissen en natuurlijk de staat van het lichaam ?!!!
DAG 1 : Mechelen – Boechout – Mechelen
De wekker loopt af om 5:30. Alles ligt netjes klaar, dus aankleden, eten, tanden poetsen en daar staat de taxi al voor de deur. Mijn schoonbroer pikt me op en samen rijden we richting Mechelen. Bij het binnenrijden van Mechelen komen we het eerste peloton (24km/u) reeds tegen op de ring. Het kriebelt. Van de parking richting Grote Markt en kan je al horen dat er al best veel volk is. Registreren gebeurt in de grote tent. Nummerbordje aan de fiets, bandje rond de pols, bagage naar de tent en dan stilletjes richting start. De eerste dag is er altijd een ‘huldemoment’. Dan worden de namen afgelezen van de personen waarvoor de solofietsers rijden. Het wordt even stil. Maar dan klinkt het startschot en zijn we vertrokken voor 4 dagen met veel gelach, maar ook regelmatig een stil moment. Op enkele kleine hellingen na is het een rustige rit en al snel komen we aan in Boechout. Er staat een lange haag van mensen met fietsbellen die ons aanmoedigen om onder de boog door te rijden. Snel even een warme pastamaaltijd, dag zeggen tegen de supporters en mijn schoonbroer ‘inwisselen’ voor mijn papa. Hij zal de namiddagrit voor zijn rekening nemen. De vlakke rit richting Mechelen gaat heel snel voorbij. Wind in de rug, goede wegkapiteins en een toffe sfeer in het peloton, meer heb je niet nodig. En dan zit dag 1 er al op. In Mechelen nog snel even naar de massagetent (voor de solorijders een dagelijkse aanbeveling) en dan terug de auto in naar huis. Douchen, bordje pasta, alles weer klaarzetten en bedje in.
DAG 2: Mechelen – Leopoldsburg – Mechelen
Dag 2 verloopt hetzelfde, vroege wekker, met de auto naar Mechelen en naar de Grote markt voor een nieuwe registratie. Ja hoor, zoals de ‘echte’ renners moeten we voor elke rit onze handtekening zetten op het deelnameformulier. De ochtendrit rij ik samen met Michel. Het belooft een zonnige dag te worden en we fietsen naar huis (Limburg). Onderweg fiets je langs ‘onbekende’ mensen en iedereen heeft wel zijn verhaal waarom de 1000km van Kom op tegen Kanker gereden wordt. Vaak zijn de verhalen emotioneel, maar er wordt zeker ook plezier gemaakt in peloton paars. De volgwagen zorgt voor muziek en de motorrijders (politie en vrijwilligers) zorgen ervoor dat de rit vlekkeloos verloopt. Alleen de NMBS strooit af en toe roet in het eten wanneer het tweede deel van het peloton stilstaat voor de slagboom. In Leopoldsburg is de ontvangst enorm. Er staat een lange rij mensen die om het hardst lawaai maken om ons aan te moedigen. Deze stad wordt uiteindelijk de stad met de langste erehaag. Limburg toont zich opnieuw van zijn warmste kant. Pasta, drinkbussen vullen, supporters dag zeggen en we kunnen er weer tegenaan. Namiddag zit opnieuw mijn papa langs me op de fiets. We rijden door het militair domein en verlaten zo Limburg. Met opnieuw de wind in de rug vliegen we terug naar Mechelen. Nog even een rondje rijden over de weide van Tomorrowland en dan vlotjes naar Mechelen. Daar word ik even emotioneel, wanneer ik zie dat mijn oma van 90 jaar luid staat te roepen bij mijn aankomst. Totaal onverwacht, maar enorm geapprecieerd. Opnieuw even ‘genieten’ van de massage en terug richting Limburg.
DAG 3: Mechelen – Zottegem – Mechelen
5:30 en de wekker gaat weer. De ogen gaan moeilijk open en het is zwaar om op te staan, maar het moet. Michel pikt me op en de rit naar Mechelen verloopt vlotjes. Voormiddag rijden we veel trager dan voorzien. Het zijn veel kleine en smalle wegen, waardoor de motards het peloton niet voorbij kunnen. Het tempo wisselt tussen 25km/u, 27km/u en 30km/u. Doordat we niet echt in een ritme komen, valt de voormiddag me zwaar. Of is het de vermoeidheid die al de kop op steekt? Ik ben blij wanneer we in Zottegem aankomen en ik ‘voor de verandering’ pasta kan gaan eten. Het smaakt. De namiddagrit belooft pittig te worden. We rijden door Brussel met een tussenstop op de Heizel en het Atomium. Ook de gebouwen van de VRT passeren we. Ondanks de hellingen gaat het beter dan in de voormiddag. Mijn schoonbroer is mee en de bende van peloton paars maakt er een gezellige rit van. Ik ga niet ontkennen dat ik blij ben wanneer ik de toren van Mechelen zie. We zijn er bijna. Snel die massagetafel op. Een sportmasseur neemt me onder handen en zegt dat er best veel verklevingen zitten in de Qceps. Zorgen voor later, eerst morgen nog door komen, maar het moet en het zal lukken. ’s Avonds eet ik in Mechelen met mijn schoonbroer, zus en neefje en daarna weer naar Tongeren.
DAG 4: Mechelen – Harelbeke – Mechelen
De vierde dag lijkt op voorhand altijd gemakkelijker, want je weet dat het na vandaag gedaan is. Dat je 1000km erop zitten als je ’s avonds in Mechelen aankomt. Bovendien is er dan veel volk en een geweldige sfeer. Toch hebben de makers van het parcours vandaag nog een heuse heuvelrit op de agenda gezet, dus lijkt het toch wel een pittige dag te worden. Ook de weergoden zijn ons vandaag niet zo goedgezind. Met temperaturen van 9°C bij vertrek en dreigende wolken, het belooft toch nog een zware zondag te worden. Samen met mijn fietsmaatje Bert gaan we er voor 250km tegenaan. Raar maar waar valt er geen druppel en komen we zelfs onder een klein zonnetje aan in Harelbeke. De bevoorrading in de voormiddag is wel even het vermelden waard, want we worden ontvangen op een klein ‘schlagerfestival’. Alle fietsers kunnen dit appreciëren, al ligt het misschien ook aan de vermoeidheid! De terugrit heeft nog enkele pittige hellingen maar de laatste 30km naar Mechelen gaan bergaf! Met een big smile en een waterzonnetje worden we ontzettend warm onthaald in Mechelen.
€ 4.930.000 is het totale bedrag dat we dit jaar bij elkaar gefietst hebben. 986 teams aan de start, met ieder € 5000 startgeld. 2018 werd alweer een schitterende editie. In 2019 zal de 1000km voor de 10de keer doorgaan. Nadat de inschrijvingen maandagmiddag geopend werden, schreef ik me onmiddellijk met 2 teams opnieuw in. En maar goed ook dat de beslissing snel gevallen was, want op dinsdagavond waren er reeds 1000 teams ingeschreven en zit editie 2019 vol.
Team Sa Va zal dus opnieuw van de partij zijn volgend jaar! Bedankt voor de vele aanmoedigingen dit jaar en tot dan.
